ಶಿವಳ್ಳಿ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರು - ಒಂದು ಇತಿಹಾಸ ( ಭಾಗ - 2) ಐತಿಹಾಸಿಕ ಕಥೆ

ಆದಿಯಲ್ಲಿ ವಿಷ್ಣುವಿನ ದಶರೂಪಗಳಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರಾದ ಪರಶುರಾಮ ದೇವರು ಪಶ್ಚಿಮ ಸಮುದ್ರನ ಕೈಯಿಂದ ಪಡೆದುಕೊಂಡಂತಹ ದೇಶವನ್ನು "ಪರಶುರಾಮ ಕ್ಷೇತ್ರ" ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಿದ್ದರು.

ಆ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರ ಅಸ್ತಿತ್ವವೇ ಇರದ ಕಾರಣ ಸಮುದ್ರ ಮಧ್ಯದ ಕುದುರುಗಳಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಿದ್ದ ದಾಸರು, ರೇವರರು ಮುಂತಾದ ಮೊಗೇರ ಜನಾಂಗದ ಜನರಿಗೆ  ಸಣಬಿನ ನೂಲಿನಿಂದ ತಯಾರಿಸಿದ ಯಜ್ನೋಪವೀತವನ್ನು ಹಾಕಿಸಿ ಅವರಿಗೆ ಸ್ವಸಂಪಾದಿತ ಭೂಮಿಯನ್ನು ದಾನದಂತೆ ನೀಡಿ "ದುರ್ಭಿಕ್ಷ ಇಲ್ಲದೆ ಸಂಪೂರ್ಣ ಕಾಮಕರಾಗಿ ಇರಿ" ಎಂದು ವರವಿತ್ತರು. ಮಾತ್ರವಲ್ಲದೆ, ಆ ಜನರಿಗೆ ಕಷ್ಟ ಬಂದ  ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರೂ ಜೊತೆಗೂಡಿ ನನ್ನನ್ನು ಕರೆದಕೂಡಲೇ ಬಂದು ಸಹಕರಿಸಿ ಹೋಗುವೆನೆಂದು ಭರವಸೆ ನೀಡಿದ ಪರಶುರಾಮ ದೇವರು ಮಹೇಂದ್ರ ಪರ್ವತಕ್ಕೆ ತಪಸ್ಸಿಗೆಂದು ಹೊರಟುಹೋದರು. ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಯದವರೆಗೆ ಸಂತೋಷದಿಂದಿದ್ದ ಆ "ನೆಪಮಾತ್ರದ" ಬ್ರಾಹ್ಮಣರು ಪರಶುರಾಮನನ್ನು ಪರೀಕ್ಷಿಸುವ ಸಲುವಾಗಿ "ರಾಮದೇವರೇ..." ಎಂದು ಎಲ್ಲರೂ ಜೊತೆಗೂಡಿ ಕರೆದರು. ಓಡಿ  ಬಂದ  ಪರಶುರಾಮದೇವರು ಅವರೆಲ್ಲರ ದುರಾಲೋಚನೆಯನ್ನು ಕಂಡು ಅತಿಯಾದ ಕ್ರೋಧವನ್ನು ತಾಳಿ "ಕದನ್ನ ಭೋಜಿಗಳಾಗಿ, ಶೂದ್ರಪ್ರಾಯರಾಗಿ" ಎಂದು ಶಾಪವಿತ್ತು ಮತ್ತೆ ತಪಸ್ಸಿಗೆ ಹೋದರು. ನಂತರ ಈ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರು ಶೂದ್ರರಂಥ ಬಾಳು ಬಾಳತೊಡಗಿದರು.

ಆಗ ರಾಜನಾಗಿದ್ದ ಮಯೂರವರ್ಮನು, ಪರಶುರಾಮ ಕ್ಷೇತ್ರವು ಅಬ್ರಾಹ್ಮಣ್ಯ ಕ್ಷೇತ್ರವಾಗಿದ್ದುದನ್ನು ತಿಳಿದು ಗೋದಾವರಿ ತೀರದಲ್ಲಿ "ಅಹೀಚ್ಛತ್ರ" ಎಂಬ ದೇಶದಲ್ಲಿ ವೇದಾಧ್ಯಯನ ನಿರತರಾಗಿ ಚತು:ಶಾಸ್ತ್ರ ಪಂಡಿತರಾದಂತಹ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರಲ್ಲಿ ಉತ್ತಮರಾದವರನ್ನು ಕರೆತಂದು "ಪರಶುರಾಮ ಕ್ಷೇತ್ರ"ದಲ್ಲಿ ಸ್ಥಾಪನೆ ಮಾಡಿದನು.

ಪರಶುರಾಮ ದೇವರು ತಮ್ಮ ಕ್ಷೇತ್ರವನ್ನು ಏಳು ವಿಭಾಗಗಳಾಗಿ ಈ ಕೆಳಗಿನನಂತೆ ಮಾಡಿದ್ದರು:

೧) ಕರಾಟ ವಿಭಾಗ

೨) ವರಾಟ  ವಿಭಾಗ

೩) ಮರಾಟ ವಿಭಾಗ

೪) ಕೊಂಕಟ  ವಿಭಾಗ

೫) ಹೈವ ವಿಭಾಗ

೬) ತೌಳವ ವಿಭಾಗ

೭) ಕೇರಳ ವಿಭಾಗ

- ಮಯೂರವರ್ಮನು ಇವುಗಳಲ್ಲಿ ಹೈವ, ತೌಳವ ಮತ್ತು ಕೇರಳ ವಿಭಾಗಗಳಲ್ಲಿ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಿದನು. ಹೈವ ದೇಶದಲ್ಲಿ ೧೮ ಗ್ರಾಮಭೇದದಿಂದ, ತೌಳವ ದೇಶದಲ್ಲಿ ೩೨ ಗ್ರಾಮಭೇದದಿಂದ ಹಾಗೂ ಕೇರಳ ದೇಶದಲ್ಲಿ ೬೪ ಗ್ರಾಮಭೇದಗಳಿಂದ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಿದನು. ಇವರಿಗೆ ದಾನ ನೀಡಿದ ಭೂಮಿ ಇತ್ಯಾದಿಗಳ ಸಂರಕ್ಷಣೆಗಾಗಿ ಅಲ್ಲಿದ್ದ ಶೂದ್ರರನ್ನು ನೇಮಿಸಿ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರ ಅಧೀನದಲ್ಲಿರಿಸಿದನು. ಅನೇಕ ಅಗ್ರಹಾರಗಳನ್ನು ಹೊಸದಾಗಿ ನಿರ್ಮಿಸಿ, ಅದನ್ನು ಶಿಷ್ಠರಾದಂತಹ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರಿಗೆ "ಪುತ್ರ ಪೌತ್ರ ಸಮೇತರಾಗಿ ಇರಿ" ಎಂದು ಉಚ್ಚರಿಸಿ ಧಾರೆ ಎರೆದು  ಕೊಟ್ಟನು. ಹೈವ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರಿಗೆ ೧೮ ಅಗ್ರಹಾರಗಳನ್ನೂ; ಕೋಟ, ಕಂದಾವರ, ಶಿವಳ್ಳಿ ಎಂಬ ತೌಳವ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರಿಗೆ ೩೨ ಅಗ್ರಹಾರಗಳನ್ನೂ; ಕೇರಳ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರಿಗೆ ೬೪ ಅಗ್ರಹಾರಗಳನ್ನೂ ಧಾರೆ ಎರೆದು  ಕೊಟ್ಟನು.

ಆಗ ಪರಶುರಾಮ ದೇವರಿಂದ ಶಾಪಗ್ರಸ್ಥರಾಗಿ  ಶೂದ್ರರಾದಂತಹ "ನಾಮ ಮಾತ್ರದ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರು" ಮಯೂರವರ್ಮನಲ್ಲಿ ಮಾತಿಗೇಳಲು, ಅವರನ್ನು ಸಮಾಧಾನಿಸಲಿಕ್ಕೆಂದು ನಾಗೂರು, ಸ್ವಾಷ್ಟಿಗ್ರಾಮ, ಕುಶಸ್ಥಳ, ಮಟ್ಟಿನ ಗ್ರಾಮ ಎಂದು ನಾಲ್ಕು ಗ್ರಾಮಗಳನ್ನು ಮಾಡಿ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರಿಗೂ ಅನುಕೂಲವಾಗುವಂತೆ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರ ಅಗ್ರಹಾರದ ನೆರೆಕರೆಯ ಸ್ಥಳಗಳಲ್ಲಿ ಅವರನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಿ, ನಾಡವರು ಎಂಬುದಾಗಿ ಪ್ರಖ್ಯಾತಿಸಿ ಸ್ವಸ್ಥಚಿತ್ತನಾಗಿ ಧರ್ಮದಿಂದ ರಾಜ್ಯಪರಿಪಾಲನೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದನು. ಹೀಗಿರುವಾಗ ಅವನಿಗೆ ಚಂದ್ರಾ೦ಗದನೆನ್ನುವ ಮಗನು ಹುಟ್ಟಿದನು. ಅವನನ್ನು ಸಣ್ಣವನಾಗಿರುವಾಗಲೇ ಮಂತ್ರಿಯ ಅಧೀನದಲ್ಲಿರಿಸಿ, ಮಯೂರವರ್ಮನು ತಪಸ್ಸಿಗೆಂದು ಹೋದನು. ಆಗ ಹೈವ, ತೌಳವ ಮತ್ತು ಕೇರಳ ದೇಶದಲ್ಲಿದ್ದ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರು ತಮ್ಮ ಯೋಗಕ್ಷೇಮವನ್ನು ವಿಚಾರಿಸದೇ  ಇರುವ ಮಂತ್ರಿಯ ಅಧೀನದಲ್ಲಿರುವ ಚಂದ್ರಾ೦ಗದನೂ ಅಂಥವನೇ ಇರಬಹುದೆಂದು ಯೋಚಿಸಿ, ಅಹೀಚ್ಚತ್ರಕ್ಕೆ ಹಿಂದಿರುಗಿದರು. ಆಗ "ತನಗೆ ಅಪಕೀರ್ತಿ ಬಂತಲ್ಲಾ!" ಎಂದು ಹೆದರಿ ತಾನೇ ಹೋಗಿ ಅನೇಕ ವಿಧಗಳಿಂದ ಹೇಳಿ ಚಂದ್ರಾ೦ಗದನು ಅವರ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಪಡೆದುಕೊಂಡು ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ತನ್ನ ಜೊತೆಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಬಂದು ಆಯಾ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ಮರು ಸ್ಥಾಪಿಸಿ ರಾಜ್ಯಾಭಾರ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದನು.

ಹೀಗಿರುವಾಗ, ಅವನಿಗೆ ಲೋಕಾದಿತ್ಯನೆಂಬ ಮಗನು ಹುಟ್ಟಿದನು. ಅವನು ಪಿತ್ರಾರಿಷ್ಟದಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿದ್ದರಿಂದ ಸ್ವಲ್ಪ ದಿನಗಳಲ್ಲಿಯೇ ಚಂದ್ರಾ೦ಗದನು ದೈವಾಧೀನನಾದನು. ಆಗ ರಾಜ್ಯ ಪರಿಪಾಲನೆ ಮಾಡಲು ಯಾರೂ ಇಲ್ಲದ್ದರಿಂದ "ಹುಬ್ಬಾಸಿಗ" ಎಂಬ ಚಾಂಡಾಲನು ತನ್ನ ಜೊತೆಯವರೊಡನೆ ಸೇರಿ ಆ ಪ್ರದೇಶದ ಜನರಿಗೆ ನಾನಾ ರೀತಿಯ ಉಪದ್ರವಗಳನ್ನು ನೀಡಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದನು. ಆತನ ಉಪದ್ರವವನ್ನು ತಡೆಯಲಾರದೆ, ಬ್ರಾಹ್ಮಣರು ಮತ್ತೆ ಅಹೀಚ್ಚತ್ರಕ್ಕೆ  ಹಿಂದಿರುಗುವಂತಾಯಿತು. ಆಗ ಪರಶುರಾಮನಿಂದ ನಿರ್ಮಿತರಾದ ಶೂದ್ರಪ್ರಾಯರಾದಂತಹ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರು, ಹುಬ್ಬಾಸಿಗನ ಜೊತೆ ಸೇರಿ ಅಗ್ರಹಾರದ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರ ತೋಟ ಮುಂತಾದುವುಗಳನ್ನು ಅಧೀನ ಮಾಡಿಕೊಂಡರು. ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಅವನ ಉಪದ್ರವವನ್ನು ತಾಳಲಾರದೆ, ಲೋಕಾದಿತ್ಯನ ತಾಯಿ ತನ್ನ ಮಗನನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂಡು ಮೇಲದೇಶಕ್ಕೆ ಹೊರಟುಹೋದಳು. ಆಗ ಚಂಡಸೇನನೆಂಬವನು ತನ್ನ ತಂಗಿಯನ್ನು ಲೋಕಾದಿತ್ಯನಿಗೆ ಮದುವೆಮಾಡಿಕೊಡಬೇಕೆಂದುಕೊಂಡು ಗೋಕರ್ಣದೇಶಕ್ಕೆ ಬಂದು ನಿಂತಿರುವಾಗ ಹುಬ್ಬಾಸಿಗನು ಚಂಡಸೇನನಲ್ಲಿ ಅವನ ತಂಗಿಯಾದ "ಕನಕಾವತಿಯನ್ನು ತನಗೇ  ಮದುವೆ  ಮಾಡಿಕೊಡಬೇಕು, ಇಲ್ಲವಾದಲ್ಲಿ ಅವನನ್ನು ಕೊಂದು ಅವನ ತಂಗಿಯನ್ನು ಮದುವೆಯಾಗಿ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಬರುತ್ತೇನೆ" ಎಂದು ಹೇಳಿದನು.

ಆಗ ಚಂಡಸೇನನು ಏಕಕಾಲದಲ್ಲಿ ಆ ಚಂಡಾಲರೆಲ್ಲರನ್ನೂ ಮುಗಿಸಬೇಕೆಂದು ಯೋಚಿಸಿ, ಉಪಾಯದಿಂದ ಕಲ್ಯಾಣ ಮಂಟಪವನ್ನು ಯಾವ ದಿಕ್ಕಿನಿಂದಲೂ ಹೊರಗೋಡಲಾಗದ ಹಾಗೆ ಕಟ್ಟಿಸಿ, ಲೋಕಾದಿತ್ಯನಿಗೂ ಅಂತರಂಗದ ಸಂದೇಶ ತಿಳಿಸಿ ಸರ್ವಾನುಕೂಲಗಳನ್ನೂ ಮಾಡಿಸಿದನು. ಮದುವೆಯ ದಿನ ಚಾಂಡಾಲರೆಲ್ಲರೂ ನಿರಾಯುಧರಾಗಿ ಜೊತೆಗೂಡಿ ಬರುವಂತೆ ಹೇಳಿದುದರಿಂದ, ಹೇಳಿದ ದಿನದಂದು ನಿರಾಯುಧರಾಗಿ ಬಂದಂಥ ಚಾಂಡಾಲರನ್ನು ಮುಗಿಸಲು ಚಂಡಸೇನನು ಮೊದಲೇ ಜಾಗೃತನಾಗಿ ತನ್ನ ಕಡೆಯವರಿಂದ ಸನ್ನಿದ್ಧನಾಗಿದ್ದನು. ಆಗ ತನ್ನ ಸೈನ್ಯದೊಂದಿಗೆ ಬಂಡ ಲೋಕಾದಿತ್ಯರಾಯನ ಜೊತೆಸೇರಿ ಚಂಡಸೇನನು ಮೊಟ್ಟಮೊದಲಿಗೆ ಹುಬ್ಬಾಸಿಗನನ್ನು ಸಂಹರಿಸಿ, ಚಾಂಡಾಲ ಜಾತಿಯವರಲ್ಲಿ ಹಲವರನ್ನು ಸಂಹಾರ ಮಾಡಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಜನರು ಪಾದಾಕ್ರಾಂತರಾಗುತ್ತಿರಲು, ಅವರನ್ನು, ಚಾಂಡಾಲ ಹೆಂಗಸರು, ಹುಡುಗರು ಹಾಗೂ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ವ್ಯವಸಾಯಕ್ಕಾಗಿ ನೇಮಿಸಿ, ಲೋಕಾದಿತ್ಯರಾಯನಿಗೆ ತನ್ನ ತಂಗಿಯನ್ನು ಧಾರೆ ಎರೆದು  ಕೊಟ್ಟನು.

ನಂತರ, ಹಿಂದಿನಂತೆ ರಾಜ್ಯಾಧಿಪತ್ಯವನ್ನು ಲೋಕಾದಿತ್ಯನು ಮಾಡುತ್ತಿರುವಾಗ, ಬ್ರಾಹ್ಮಣರು ಹುಬ್ಬಾಸಿಗನ ಕಿರುಕುಳಗಳಿಗೆ ಹೆದರಿ ಓಡಿಹೋದ ವಿಷಯ ತಿಳಿದು, ಮತ್ತೆ ಅಹೀಚ್ಚತ್ರಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರನ್ನು ಕರೆತರಲು ಸರ್ವಪ್ರಯತ್ನ ಮಾಡಿದನು. ಆಗ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರೆಲ್ಲರೂ ಒಕ್ಕೊರಲಿನಿಂದ, "ಇಂದಿನವರೆಗೆ ನಾವು ಅನುಭವಿಸಿದ್ದು ಸಾಕು. ಇನ್ನು ಮೇಲೆ ಆ ದೇಶಕ್ಕೆ ನಾವು ಬರುವವರಲ್ಲ." ಎಂದು ಹೇಳಿದರು. ಆಗ ಭಟ್ಟಾಚಾರ್ಯರು ಹುಬ್ಬಾಸಿಗನನ್ನು ಸಂಹರಿಸಿದ ವಿಷಯವನ್ನು ತಿಳಿಸಿದರು. ನಂತರ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರು ಆ ಮಾತಿಗೆ ಒಡಂಬಟ್ಟು ಲೋಕಾದಿತ್ಯನ ಜೊತೆಗೆ ಮತ್ತೆ ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಅಗ್ರಹಾರಗಳಿಗೆ ಹಿಂದಿರುಗಿದರು. ಲೋಕಾದಿತ್ಯನು ಬ್ರಾಹ್ಮಣರುಗಳಿಗೆ ವ್ಯಜನ, ಪಾದುಕೆ, ಛತ್ರಯಾನ, ಮುಂತಾದ ಬಹುಮಾನಗಳನ್ನು ನೀಡಿ ಸತ್ಕರಿಸಿ ಸಂತೋಷಪಡಿಸಿದನು.

ಯುಧಿಷ್ಠಿರ ಶಕದಲ್ಲಿ, ೧೦೮೯ನೇ ಸರ್ವಜಿತು  ಸಂವತ್ಸರದಲ್ಲಿ ಲೋಕಾದಿತ್ಯನು ಬ್ರಾಹ್ಮಣರನ್ನು ಹೈವ, ತೌಳವ ಮತ್ತು ಕೇರಳವೆಂಬ ಮೂರು ದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಪುನಃ ಸ್ಥಾಪಿಸಿದನು. ಹೀಗೆ, ಎಲ್ಲಾ ಅಗ್ರಹಾರಗಳಲ್ಲೂ ನಿರಂತರ ಪೂಜೆ ಪುನಸ್ಕಾರಗಳು ನಡೆಯುವುದಕ್ಕಾಗಿ ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಪೂಜಕರನ್ನು ನೇಮಿಸಿ ಕೃತಾರ್ಥನಾದೆನೆಂದು ತಿಳಿದು ತೌಳವ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಲೋಕಾದಿತ್ಯನು ವಾಸಿಸುತ್ತಿದ್ದನು. ಈ ತೌಳವ ದೇಶವೇ ಅಧಿಕವಾಗಿ ಧರ್ಮದೇಶವಾದ್ದರಿಂದ ಅದನ್ನು ಪುಣ್ಯದೇಶವೆಂದು ನಂಬಿ ಅಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಿದ್ದನು.

ಅಗ್ರಹಾರದ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರೆಲ್ಲರೂ ತಮ್ಮ ಮೂಲಸ್ಥಾನದ ಹೆಸರನ್ನು ತಾವು ಬಂದು ನೆಲೆಸಿದ ಸ್ಥಳಕ್ಕೆ ನಾಮಕರಣ ಮಾಡಿದರು.

ತೌಳವ ದೇಶದಲ್ಲಿದ್ದ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರಲ್ಲಿ ಶಿವಳ್ಳಿ, ಕೋಟ, ಹವ್ಯಕ, ಸ್ಥಾನಿಕರು, ಕೋಟೇಶ್ವರರು ಮುಂತಾದ ಒಳಪಂಗಡಗಳು ಇದ್ದವು. ಹಿಂದಿನಿಂದಲೂ, ಈ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರಲ್ಲಿ ಶಿವಳ್ಳಿ ಪಂಗಡದವರು ಶ್ರೇಷ್ಠರಾದವರೆಂಬ ನಂಬಿಕೆಯಿತ್ತು. ಈ ಶಿವಳ್ಳಿ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರಲ್ಲಿ ಹಲವಾರು (ಸುಮಾರು ೫೦೦ಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು) ಕುಲನಾಮಗಳಿರುವುದನ್ನು ಗಮನಿಸಬಹುದು. ಉದಾ: ಕಂಬಾರಣ್ಣಾಯ, ಶಿಬರೂರಾಯ, ಸರಳಾಯ, ಕಲ್ಲೂರಾಯ, ಮೂಡಣ್ಣಾಯ, ನಾರಳೀಕರ್, ನಿಂಬಾಳ್ಕರ್ ಇತ್ಯಾದಿ. ಈ ಕುಲನಾಮಗಳು ಹಲವಾರು ಸ್ಥಳಗಳ ಹೆಸರಿನಿಂದಲೋ , ವೃಕ್ಷಗಳ ಹೆಸರಿನಿಂದಲೋ ಅಥವಾ ಯಾವುದಾದರೂ ಹಣ್ಣು ಹಂಪಲು ಇತ್ಯಾದಿಗಳಿಂದಲೋ  ಅಥವಾ ಅವರವರ ಕಸುಬಿನ ಹೆಸರಿನಿಂದಲೋ  ಬಂದುದಾಗಿದೆ. ಉದಾ: ನಾರಳಿಕರ್ ಅಂದರೆ ನಾರಳಿ (ತೆಂಗಿನಕಾಯಿ) ಯಿಂದ ಬಂದುದಾಗಿದೆ. ಹಾಗೆಯೇ, ಕಲ್ಲೂರಾಯ ಎಂಬುದು "ಕಲ್ಲೂರು" ಎಂಬ ಸ್ಥಳದಿಂದ ಬಂದುದಾಗಿದೆ.

ಹೀಗೆ, ಬ್ರಾಹ್ಮಣರಲ್ಲಿ ಹಲವಾರು ಒಳಪಂಗಡಗಳಿದ್ದು ಇಂದಿಗೂ ಶಿವಳ್ಳಿ ಬ್ರಾಹ್ಮಣರನ್ನು ಶ್ರೇಷ್ಠ ಪಂಗಡವೆಂದು ಕರೆಯುವುದು ವಾಡಿಕೆಯಾಗಿದೆ. ಈ ಎಲ್ಲಾ ಪಂಗಡಗಳಲ್ಲೂ ಹಲವಾರು ವ್ಯತ್ಯಾಸಗಳಿದ್ದು ಒಬ್ಬೊಬ್ಬರ ಆಚರಣೆ ಇನ್ನೊಬ್ಬರದ್ದಕ್ಕಿಂತ ಭಿನ್ನವಾಗಿದೆ. ಒಂದೊಂದು ಪಂಗಡದವರು ಒಂದೊಂದು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಆಚರಣೆಗಳನ್ನು ವಿಧಿ ವಿಧಾನಗಳನ್ನು ಆಚರಿಸುತ್ತಾರೆ.

(ಮುಂದೆ ಓದಿ)